کد مطلب:94710 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:129
[صفحه 726] نامه زیر را علی (ع ) خطاب به عاصیان و نافرمانان، یعنی طلحه و زبیر مرقوم فرموده است. این نامه توسط عمران ابن حصین خزاعی- كه از اصحاب رسول خدا بود- فرستاده شد پس از حمد آفریدگار سبحان، و درود بر رسول اكرم، شما دو تن با همه پنهان داشتن كارهایتان، بدانید كه من هیچ قصدید در پیمان با مردم نداشتم، مگر اینكه دیدم آنان آهنگ پیمان با من كرده اند، و نیز دستم را بسوی آنان پیش نیاوردم، جز اینكه دیدم دست آنان بطرف من پیش آمده است. شما نیز جزو كسانی بودید كه رو به من آوردید، و قصد بیعت با من نمودید. مردم از بیم تسلط، یا به طمع مال و ثروتی، با من پیمان نبستند. اینك اگر شما به میل و رغبت، با من بیعت نمودید، پس تا وقت نگذشته و فرصت از دست نشده، عذر و توبه به درگاه خدای آورید، و اگر عهدتان با من از روی اكراه و اجبار بوده، باز هم در وجود خودتان، برای من راهی گشوده اید كه اظهار اطاعت و فرمانبرداری كرده، و در باطن نافرمانی از مرا، پنهان داشته اید. به جان خود سوگند میخورم كه شما دو تن، در ابراز تقیه و ترس و اظهار بی میلی درباره بیعت با من، از مهاجرین سزاوارتر نبودید و اینكه اكنون میخواهید، پیش از آنكه به عهد خود وفا ك نید، این پیمان را نادیده انگارید، این كار پس از پذیرفتنان بر شما بسی آسانتر است پنداشتید كه من قاتل عثمان هستم. حال آنكه از اهل مدینه میان من و شما، هستند كسانیكه از هر دو كناره گرفته اند. اگر حقیقت آشكار شد، باید هر كس هر اندازه در این كار مداخله كرده، بار آن را متحمل شود. اینك شما ای پیران بد كردار، از اندیشه زشت خویش دست بردارید. چون، پیش از آنكه ننگ و آتش روز رستاخیز برای شما گرد هم آیند، باید بدانید كه هر كار و تصمیمتان زشت و ننگ آلود است
صفحه 726.